CANIM YAMUKLARIM

Yıllarca sakladım onları herkesten utandığım için.Ne yapayım çarpıklardı çünkü.Herkesin bezelye gibi parmaklarına bakımlı tırnaklarına baktıkça daha çok utandım..Deniz kenarında kuma gömdüm,havuz kenarında havluya sardım,kimse görmesin diye havuzdan insanlarla aynı anda çıkmadım..ben bakıyorum ya herkes de bana bakıyormuş gibi geliyordu.Evet evet ayaklarımdan bahsediyorum.
Ama birgün barıştım onlarla.Vapurda gördüğüm üç ayak başparmaklı kadının hiç çekinmeden ayaklarını sergilediğini görünce"neden olmasın"dedim.Nankörlük ettiğime karar verdim.Öyle ya onca senedir gık demeden beni taşıdılar..Bense onları hep kalıpların içine hapsettim.Artık özgürler...Birkaç senedir burnu açık ayakkabı giyebiliyorum,birinin evine gidince rahatlıkla ayakkabılarımı çıkarıyorum.Hem farkettim ki ben söylemesem kimsenin ayaklarıma falan baktığı da yok :)
Yalnız işe girdiğimden beri aramız yine çok kötü.Kolay değil tabii yedi senedir evde yalınayak sokakta spor ayakkabı canlarının istediği gibi gezdiler ama şimdilerde şıklık uğruna ben onlara eziyet ettikçe onlar da acısını benden çıkartıyor.Halbuki oniki saat ayağımda olacaklarını düşünerek en rahat gözüken ayakkabılarımı giyiyorum hatta olmadı diye iki tane daha aldım ama mutlu değiller işte:( Şimdi her tarafları yara içinde hafta da ortalama üç kutu yara bandı tüketiyorum olmuyor.Küstüler bir kere.Masam da müsait değil ki arada bir gizlice çıkarıp havalandırayım.Pazardan pazara yamukları avluya çıkarıyorum işte..Yine de sizi seviyorum canım ayaklarım :D

Ne yapayım benim de "en önemli"derdim bu,bu aralar...