EVLENDİK...

Aslında bunu ev alanlar söyler biliyorum ama öyle bir umut olmadığı için bundan sonra her taşındığımız ev için söyleyeceğim.Bu bizim on senede sekizinci evimiz.Yani aslında karı koca bağımlılığımız da diyebiliriz.Her ne kadar tek rakibimiz Calanon olsa da henüz kendisinin hızına yetişemedik.Onlar kıta değiştirerek bize devamlı fark atıyorlar.Bayram tatilinin üç gününü ev bakarak(günde 25-26 tane)geçirdik.İçim dışım ters dublex,düz dublex,ebeveyn banyo,3+1,4+1,5+1 iki banyo parke,hazır mutfak,güvenlik........aklımı oynatacakken son gün seçenekleri sadece beşe indirebildik...Aradığımız özellik çok olunca o bolluğun içinde kısıldık kaldık.İşe yakın olsun,yuvalara yakın olsun,güvenliği olsun vs.En sonunda Antalya'ya gittiğimizde ilk baktığımız evi tuttuk.O kadar yorgunluktan sonra evi tuttuğumuza sevinemdim bile.Şimdi gözümün önünden nakliye kamyonları,evin içine saçılmış gazete kağıtları,hurçlar ve"yenge çay yapsan da içsek "diyen hamallar(en son bizi taşıyanlar istemişti imdadıma alt komşum yetişmişti sağolsun)geçiyor.
Oğlana evi beğendirdik.Ama bana sıkıntı gerektiği için bir türlü huzurlu olamıyorum işte.Şimdiden hüzün kapladı içimi.Yılbaşı ağacımız bile olamayacak çünkü herşey kolilerde olacak.Ufak tefek yapılması gerekenler çok vakit alacak.Adres değişiklikleri,nakiller,iptaller oooff of.
Neyse bir de güzel tarafı yarın iş var.Bu tatil bana çok uzun geldi işimi özledim.Biraz kavga kıyamet yaşayıp kendime gelmem lazım.